3.3 Konsep Koordinasi

Konsep koordinasi dapat dilihat melalui pergerakan yang melibatkan keselarasan antara mata, tangan, kaki, dan badan. Koordinasi menyelaraskan sistem-sistem dan organ serta penting supaya setiap anggota badan dapat berfungsi secara bersepadu. Contoh aktiviti,ialah melambung dan menyambut bola besar atau pundi kacang yang mana memerlukan keselarasan mata, tangan,kaki dan badan untuk melambung dan menyambut bola tersebut. Koordinasi badan terdiri daripada koordinasi kimia dan juga koordinasi saraf.
Koordinasi kimia ialah bergandingan dengan koordinasi saraf serta dikawal oleh hormon dan kelenjar endokrin. Hormon ialah bahan kimia dalam badan yang mengawal aktiviti badan dan dihasilkan oleh bahagian badan yang disebut sebagai kelenjar endokrin. Kelenjar endokrin digelar kelenjar tanpa duktus kerana ia membebaskan hormon terus ke dalam aliran darah kita.
Terdiri daripada enam jenis kelenjar endokrin utama iaitu pituitari, tiroid, adrenal, pankreas, ovari dan juga testis. Jika kuantiti hormon ini tidak seimbang ia akan mencacatkan aktiviti badan dan contohnya ialah jika hormon yang dikeluarkan dari pankreas tidak mencukupi seseorang akan mengidap kencing manis. Dengan ini, secara tidak langsung mengganggu koordinasi dalam melakukan aktiviti.

4.0 POLA PERGERAKAN

Pola pergerakan dalam gimnastik terdiri daripada enam pola iaitu pergerakan statik, pergerakan pusingan/putaran, pergerakan hambur, pergerakan hayunan, layangan,dan pergerakan ketika mendarat. Setiap pola pergerakan tersebut, hendaklah dikuasai oleh setiap individu yang ingin berkecimpung dalam sukan gimnastik.
Pergerakan statik ialah mengimbang di atas sesuatu bahagian badan atau membiarkan badan dalam kedudukan tergantung. Dalam pergerakan yang bercorak statik, pusat graviti peserta adalah dalam keadaan tetap. Manakala pergerakan pusingan / putaran ialah berguling menuju ke sesuatu arah atau bergerak secara berpaksi. Pergerakan hambur pula ialah melompat atau melonjak ke paras lain hasil daripada tolakan kaki, tangan atau bahagian badan yang lain. Pergerakan hambur memerlukan kekuatan dan kepantasan.
Pola pergerakan seterusnya hayunan iaitu menghayun badan dari bahagian hadapan menuju ke bahagian belakang atau dari sisi (badan jadi tergantung). Dalam pergerakan layangan pula ialah individu mengerakkan badan di udara kepada paras yang tertentu selepas melonjak / menghambur dan sebelum mendarat. Dan akhir sekali ialah pergerakan ketika mendarat, individu perlu mengakhiri sesuatu layangan atau lompatan secara terkawak di atas lantai.
Jelasnya, pola pergerakan merupakan aspek yang perlu diberi perhatian. Malah setiap jenis gimnastik terdiri daripada setiap pola pergerakan dan setiap pola pergerakan amat berkait rapat dengan tiga konsep asas dalam gimnastik iaitu imbangan, kelenturan dan juga koordinasi. Keupayaan melakukan pusingan/putaran, hayunan, layangan, dan hambur jelas merupakan salah satu aktiviti yang menekankan konsep kelenturan itu sendiri.

JENIS-JENIS GIMNASTIK

Secara umumnya, gimnastik dapat dibahagikan kepada enam jenis iaitu Gimnastik Artistik, Gimnastik Irama, Gimnastik Trampolin, Gimnastik Paparan Umum, Gimnastik Aerobik dan juga Gimnastik Akrobatik.Setiap daripada jenis-jenis gimnastik tersebut mempunyai ciri-ciri yang tersendiri yang dapat membezakan antara satu dengan yang lain. Perbezaan dapat dilihat dari beberapa aspek iaitu termasuklah dari segi peralatan yang digunakan, bilangan ahli gimnastik, tempat aktiviti, masa persembahan, pola pergerakan dan juga dari segi corak persembahan.

4.1 Gimnastik Artistik

Gimnastik artistik ialah aktiviti yang berkait rapat dengan kecergasan fizikal. Ia lebih banyak fokus kepada komponen kecergasan berkaitan dengan kemahiran motor. Dalam melakukan aktiviti gimnastik artistik penekanan tertumpu kepada kekuatan daya tahan otot, kuasa, fleksibiliti, imbangan dan ketangkasan. Selain daripada itu, tumpuan fikiran yang tinggi juga diperlukan. Gimnastik artistik menekankan kepada tiga aktiviti utama iaitu imbangan, ketangkasan, dan lombolan. Ketiga-tiga aktiviti tersebut dipecahkan kepada beberapa pola pergerakan dominan yang menjadi asas kepada perkembangan kemahiran gimnastik. Setiap pola pergerakan seharusnya dapat dikuasai oleh pelajar sebagai persediaan kepada pergerakan gimnastik yang lebih luas.
Gimnastik artistik adalah biasanya terbahagi kepada gimnastik lelaki dan wanita. Setiap kumpulan melakukan acara berlainan; lelaki bersaing dalam melombol, palang sejajar, kekuda berpelana, gelang roman, palang tunggal, dan senaman lantai, manakala wanita bersaing dengan melombol, palang bertingkat, batang titian, dan senaman lantai. Walaupun rutin-rutin dipersembahkan pada acara mungkin pendek, secara fizikal adalah meletihkan dan menolak kekuatan gimnas, kebolehlenturan, ketahanan dan kesedaran kepada had.
Pola-pola pergerakan yang dianggap penting ialah Pendaratan, Statik, Gerak edar, Putaran, Hamburan,Ayunan. Manakala perkara-perkara penting yang perlu diberi perhatian ketika melakukan aktiviti gimnastik artistik iaitu, Keupayaan untuk meningkatkan kecergasan fizikal dalam aspek-aspek regangan, fleksibiliti, daya tahan dan kekuatan otot, ketangkasan imbangan, kemahiran serta melombol. Kebolehan merangkaikan ombangan, ketangkasan dan melombol dalam satu pergerakan. Meningkatkan keyakinan diri dalam melaksanakan sesuatu pergerakan yang lebih sukar. Penumpuan kepada pengekalan postur yang baik ketika melakukan pergerakan.
Keupayaan untuk menguasai kemahiran supaya keindahan pergerakan dapat dihasilkan serta keupayaan untuk menghayati pergerakan kinestetik dan estatik. Seseorang ahli gimnastik dinilai dari segi kekuatan, keseimbangan, dan ketepatan pergerakan. Dalam kejohanan gimnastik dunia dan sukan olompik, setiap pasukan akan merebut tiga kategori kejuaraan iaitu berpasukan, keseluruhan, dan individu untuk setiap alatan. Acara yang di pertandingkan bagi ahli gimnastik lelaki ialah; Senaman lantai,kekuda pelana, gelang,lombol, palang sejajar, palang tunggal. Gimnas wanita pula bertanding dalam empat acara iaitu” Senaman lantai, palang berperingkat, batang titian.

5.2 Gimnastik Irama

Gimnastik berirama adalah sukan di mana pesaing tunggal atau pasangan, trio atau malah lebih (biasanya lima) memanipulasi satu atau dua aparatus: tali, gelang, bola, belantan dan reben. Gimnastik berirama adalah satu sukan yang menggabungkan unsur-unsur balet, gimnastik, tarian teater, dan manipulasi aparatus. Pemenang adalah peserta yang memperoleh mata terbanyak, sebagai dianugerahi oleh panel hakim, untuk lompatan, kestabilan, putaran, kebolehlenturan, pengendalian aparatus, dan kesan seni.
Badan pentadbiran, Fédération Internationale de Gymnastique (FIG), mengubah Code of Points pada 2001, 2003, 2005, dan 2008 untuk menegaskan elemen teknikal dan mengurangkan subjektiviti kehakiman. Sebelum 2001, penghakiman adalah pada skala 10 mata seperti gimnastik artistik. Ia telah bertukar menjadi skala 30 mata pada 2003, skala 20 mata pada 2005, dan pada 2008 bertukar balik kepada skala 30 mata. Terdapat tiga nilai diambil kira menjadi mata akhir—-teknikal, artistik dan kesempurnaan.
Pertandingan antarabangsa dibahagikan antara remaja, di bawah enam belas oleh tahun kelahiran mereka; dan Senior, untuk wanita enam belas dan lebih sekali lagi oleh tahun kelahiran mereka. Gimnast lazimnya memulakan latihan pada usia sangat muda dan mereka yang berada pada terbaik lazimnya adalah pada lewat remaja atau awal dua puluhan. Kejohanan terbesar dalam sukan ini adalah Sukan Olimpik, Kejohanan Dunia, dan Kejohanan Grand Prix.
Gimnastik berirama yang berkembang daripada idea bagi I.G. Noverre (1722–1810), Francois Delsart (1811–1871), dan R. Bode (1881), yang kesemua mempercayai dalam pernyataan pergerakan, di mana seseorang menggunakan tarian untuk meluahkan diri sendiri dan bersenam pelbagai bahagian tubuh. Peter Henry Ling seterusnya mengembangkan idea dalam sistem latihan bebas Sweden abad ke-19, yang melayakan “aesthetic gymnastics”, di mana pelajar menyatakan perasaan-perasaan mereka dan emosi melalui pergerakan menyeluruh. Idea ini telah dilanjutkan oleh Catharine Beecher, yang mengasaskan Western Female Institute di Ohio, Amerika Syarikat, pada 1837.
Gimnastik berirama kompetitif bermula dalam 1940-an dalam Kesatuan Soviet. FIG mengiktiraf disiplin ini pada 1961, pertama seperti gimnastik moden, kemudian sebagai gimnastik berirama sportive, dan akhirnya sebagai gimnastik berirama. Kejohanan Dunia pertama untuk gimnas individu mengambil tempat pada 1963 di Budapest, Hungary. Kumpulan telah diperkenalkan pada tahap yang sama pada 1967 di Copenhagen, Denmark. Gimnastik berirama telah ditambah di Sukan Olimpik Musim Panas 1984 di Los Angeles, dengan pertandingan Individual All Around. Bagaimanapun, banyak persekutuan daripada negara-negara Eropah Timur telah dipaksa untuk memulau. Lori Fung dari Kanada adalah gimnas berirama pertama untuk mengondol satu pingat emas Olimpik. Pertandingan kumpulan telah ditambah ke Sukan Olimpik Musim Panas 1996 di Atlanta, Georgia.
Disiplin gimnastik berirama adalah hanya disaingi oleh wanita (walaupun terdapat versi baru disiplin ini untuk lelaki dipelopori di Jepun, lihat gimnastik berirama lelaki), dan melibatkan prestasi lima rutin berasingan dengan penggunaan lima apparatus— bola, reben, gelung, belantan, tali —- di kawasan lantai, dengan penekanan lebih hebat lagi di keindahan berbanding akrobatik.

5.3 Gimnastik Trampolin

Double Mini-trampoline competitor
Trampolin dan tumbling terdiri daripada empat acara, individu, berirama, double mini dan power tumbling. Sejak 2000 trampolin individu telah termasuk dalam Sukan Olimpik. Rutin-rutin individu melibatkan satu fasa peningkatan semasa gimnas melompat berulang kali untuk mencapai ketinggian, diikuti oleh satu urutan sepuluh lompatan tanpa berhenti di mana gimnas mempersembahkan satu urutan kemahiran udara (aerial skills). Rutin-rutin adalah diadili daripada 10 mata maksimum.
Mata tambahan (dengan tiada maksimum di peringkat pertandingan tertinggi) boleh diperoleh bergantung kepada kesukaran pergerakan. Dalam pertandingan peringkat tinggi, terdapat dua rutin saringan, satu yang hanya mempunyai dua pergerakan untuk mendapat markah bagi kesukaran dan satu di mana atlet adalah bebas untuk melaksanakan mana-mana rutin. Ini diikuti oleh satu rutin akhir yang merupakan pilihan. Sesetengah pertandingan memulakan semula mata dari kosong untuk akhir, yang lain menambah mata akhir dengan keputusan saringan.
Trampolin berirama adalah sama kecuali bahawa kedua-dua peserta perlu melaksanakan rutin serentak dan mata dianugerahkan untuk synchronicity serta bentuk dan kesukaran bagi langkah-langkah. Double trampolin mini melibatkan satu run-up trampolin yang lebih kecil, dua pergerakan adalah dipersembahkan untuk saringan dan dua lagi untuk akhir. Pergerakan tidak boleh berulang dan markah diberi secara serupa kepada trampolin individu. Dalam power tumbling melibatkan, atlet melakukan satu siri lambungan meletup dan putaran jatuh pada trek lompatan tumbling. Permarkahan adalah menyerupai trampolining.

5.4 Gimnastik Paparan/Umum

Gimnastik umum bermaksud ia terbuka yang membolehkan orang dari berbilang umur dan keupayaan untuk menyertai kumpulan prestasi daripada 6 sehingga lebih 150 atlet. Mereka mempersembahkan perkara harian yang dilakukan dalam gimnastik ini seperti mempunyai irama,pergerakan dan aktiviti menari. Malahan dalam gimnastik ini juga ia terbuka kepada sesiapa sahaja yang mahu menyertainya.
Kumpulan yang mahu menyertainya tidak difokuskan mengikut jantina tetapi ia terbuka kepada perempuan dan lelaki. Namun ada sesetengah daripada mereka yang menubuhkan pasukan gimnastik campuran antara lelaki dan perempaun. Di dalam gimnastik paparan umum ini juga tidak mengehadkan peringkat dalam penyertaan. Oleh itu sesiapa sahaja boleh menyertainya.